że teraz powinno się dziać coś, w wyniku czego on znów będzie wygrany, nie wiedział tylko dokładnie, co by to mogło być. Opętany obsesją dziada nie mógł się pozbyć mglistej wizji zielonego stołu, toczącej się kulki ruletki, rozdawanych kart lub czegoś w tym rodzaju. Dzwonek, oznaczający zakończenie przyjmowania wpłat, napełnił go głębokim niepokojem. Wydawało mu się, że lada chwila przeoczy coś szalenie ważnego. Coraz bardziej przejęty, odruchowo podążył tam, gdzie wszyscy, to znaczy na stronę torów.<br>W napięciu i z wytężoną uwagą jął wpatrywać się w dal, toteż start piątki arabów spod samej niemal trybuny nie dotarł do jego świadomości. Dopiero kiedy