ojca, znany mi jeszcze z Nowych Sokolników, błyszczący niklowy "Smith i Wesson", przełamała go, sprawdziła, czy są w bębenku naboje; skupienie na twarzy i zmarszczone brwi świadczyły o jej determinacji. Nie poznawałem własnej matki i przyglądałem się jej z podziwem. Wyglądała wspaniale w tym swoim spokoju, gdy bez trwogi pełna godności, niczym matka Grakchów, tuliła nas do siebie.<br><br>- Mamo, co to będzie? Co mama robi? - zapytała Krysia ze zdziwieniem i lękiem.<br><br>- Robię to, co robiłby wasz ojciec, gdyby był z nami - odrzekła, jak gdyby chciała w samej sobie utwierdzić poczucie odpowiedzialności za nasz los.<br><br>Z małych okienek na strychu widać było