a priori P(A) pozbawione jest sensu, w jakim bowiem zbiorze mielibyśmy liczyć częstość względną zdarzenia p = p ?<br> Trzeba wobec tego przyjąć, że przypadek (I) jest co najmniej równie ważny jak przypadek (II) i w analizie racjonalności zawodnych sposobów wnioskowania stanowczo nie może zostać pominięty. Jak jednak sprawa wygląda na gruncie założenia, że p jest w hipotetycznej serii doświadczeń stałe? Przypisywanie schematowi S stopnia niezawodności w tym znaczeniu, jakie nadano temu terminowi w artykule profesora Ajdukiewicza, nie wydaje się celowe, skoro stopień ten będzie dla każdego schematu, niezależnie od obszaru przyjęcia W , wynosił 0 lub 1 (a czy 0, czy 1