z jedności przeciwstawień. Kiedy braknie takiego zespolenia na poziomie zarówno naszej refleksji, jak i naszej egzystencji, otrzymujemy jednowymiarową filozofię zdominowaną bądź to przez naiwny optymizm, bądź też przez łatwy sceptycyzm. Nieskomplikowane czarnowidztwo pojawia się wtedy jako zagrożenie nie mniejsze od prymitywnego operowania czarno-białym schematem. Zadaniem do wykonania pozostaje więc harmonijne połączenie różnorodnych składników naszej codzienności w taki sposób, by następstwem tej syntezy była swoista polifonia bytu, ukazująca piękno tworzone w stylu wielkich wzorców Mozarta. Nie wynika z tego, by polifonia bytu oznaczała w istocie praktykowanie zasady "wszystko ujdzie". Z tych samych powodów, dla których zasady tej nie można przyjąć w