definitywnie przepędzeni z szeregów ZPAP. Na szczęście krytyków jest coraz mniej; kiedy znikną ostatni Mohikanie tego zawodu - nie będzie wreszcie i tej głupiej sprawy. Aż strach pomyśleć, że w innych krajach krytycy są na ogół pełnoprawnymi członkami związków twórczych (tak jak u nas krytycy literaccy, muzyczni czy filmowi), że - o horrendum! - zasiadają w ich władzach, a nawet stanowią - żeby nie sięgać daleko: jak w Czechosłowacji, Rumunii czy Bułgarii - bardzo znaczną część członków tych stowarzyszeń. Słusznie również nie przyznaje się krytykom żadnych stypendiów, wyróżnień, wyjazdów zagranicznych i nagród; w Polsce otrzymać można nagrody publicystyczne za pisanie o uprawie ziemniaka lub chmielu albo