zmusza go do pisania o niemal wszystkim, czego doświadcza". Obserwacja całkiem trafna, jeśli tylko pod "natychmiastowe reagowanie na życie" podłożyć "pozbawione poetyckiej dyscypliny i zdolności do selekcji, za to przeładowane pustą retoryką rozwodzenie się na każdy temat, na który można się wypowiedzieć w sposób bezpiecznie konwencjonalny". "Największą słabością" Jewtuszenki jest, inaczej mówiąc, to, że do poetyckich reakcji pobudza go raczej zespół konwencjonalnych komunałów niż niepowtarzalny konkret jednostkowego doświadczenia. Autor ten pisze, czego się po nim oczekuje: i mam na myśli oczekiwania nawet nie tyle polityczne, ile estetyczne i społeczne. Ten czy inny temat wyzwala w nim jak za naciśnięciem guzika automatyczny strumień