tym ciągle dla mnie jeszcze nowym i obcym środowisku. Wiedziałem, że się o mnie dba i w razie potrzeby wyciągnie pomocną dłoń, ot, choćby jak z tym nieszczęsnym oplem. Tyle miałem z nim kłopotów, ale towarzysze nie pozostali obojętni. <br>Teraz już byłem pewien, że po tych kilku miesiącach zawieszenia w intelektualnej próżni i niemocy będę mógł wrócić do badań, co więcej, byłem pewien, że w krótkim stosunkowo czasie zdołam zgromadzić zespół otwartych głów, kto wie, może nawet zainteresować naukowców zagranicznych znanych w mojej dyscyplinie badań. Oczywiście te wszystkie podsunięte nazwy przez Wołodię to humbuk, każdy wie, że to bzdura. Pod tym