Z półsnu wyrywa mnie krzyk Ewy: <br>- Małgośka! Małgośka! <br>Jezus Maria! Co się stało? Zeskakuję na dół, wciągam pośpiesznie portki, wybiegam na dwór. Widzę je obie, biegną przez łąkę w księżycowym świetle, Małgośka w długiej białej koszuli, rozpuszczone czarne włosy, Ewa w piżamie, z ostrzyżoną główką, chłopiec goni najadę, niesamowity widok, jak ze snu. Ojciec też usłyszał krzyki, biegniemy obaj za nimi. Małgośka już dopada rzeki - szybciej! - brnie przez szuwary, już jest zanurzona po szyję - Ewa przedziera się za nią, chwyta ją, szarpie, Małgośka wyrywa się, z całej siły odpycha Ewę - Jezus Maria! Ewa znika pod wodą! Nie zdążę! Prąd znosi. Zaplątałem się