mnie w pascalowskim <page nr=170> znaczeniu tego słowa od nagiego faktu istnienia, ani nie okupują pustki mojego czasu: używanie jest ostateczną świadomością wszystkich treści, jakie tylko wypełniają moje życie - ono je obejmuje". W tym sensie pojęte "używanie" jest korelatywne do całej sfery konscjentywności. Doznając uczucia strachu, "używamy" go, on jest dla nas jakby pokarmem chwili, on niszczy siebie i wnikając w nas, niszczy nas. Podobnie radość. Mówimy niekiedy: "karmię się moją radością". Radość "zużywa się" wtedy, gdy staje się mną, gdy mnie wypełnia, zalewa po same brzegi moje jestestwo. Zachodzi subtelna różnica między "żyć w radosnym nastroju" a "być radością" ("radość z niego