jest przyczyną B . Miałaby więc wynikać z przyjętego o układzie założenia (P) formuła następująca:&lt;gap&gt;. Nietrudno jednak wykazać za pomocą prostego kontrprzykładu, że tak nie jest. Weźmy mianowicie pod uwagę układ spełniający postulat (P), a zarazem dający następujące wyniki eksperymentów:&lt;gap&gt;.<br> Chcąc więc zapewnić sobie wywodliwość formuły (1) musimy się rozejrzeć za jakimś dodatkowym założeniem. Najbardziej naturalne wydaje się założenie, iż spośród zdarzeń A, A, A co najmniej jedno jest przyczyną zdarzenia B . Symbolicznie:&lt;gap&gt;. Istotnie, po dołączeniu założenia (2) formuła (1) okazuje się wywodliwa z postulatu. Co więcej, zbędny okazuje się wówczas pierwszy z dwóch eksperymentów, na których Mill buduje swój kanon jedynej