pobazgrane długopisami i flamastrami, uwieczniającymi wyrazy miłości i przekleństwa we wszystkich narzeczach. Pod stopami poplamiona podłoga ze śladami oranżady i innych cieczy, których pochodzenia lepiej już dzisiaj nie dociekać. Odrapane ściany, gdzieniegdzie brązowa sklejka z dziurami po gwoździach. No i nieodzowne w każdym dobrym kinie zielone lampki z napisem "wyjście", jarzące się sennie, gdy gasną główne światła.<br>- Szkoda kina - westchnął Rubin; płynął chyba identycznym potokiem wspomnień.<br>Jak na zawołanie światła zgasły, widownia tknięta atawizmem ucichła. Właściwy moment, żeby rozpoczął się film z komentarzem lektora: "na mikrofon światło padło punktowe, a zza czarnej story, od ekranu prawej strony, wyszedł na scenę człowiek