na miejscu się rozejrzę. Teraz najlepszy moment. Bałagan, ziemia na razie niczyja. Wszystko można zdobyć, jak się chce.<br>- Zazdroszczę panu - westchnęła. Uchwycił jej nogę kolanami i mocno ścisnął. - Możemy temu zaradzić.<br>- Sądzi pan?<br>- Jestem pewien.<br>&lt;page nr=169&gt; - A mąż?<br>- Och, mąż! Nie wiadomo nawet, czy żyje... - Niech pan tak nie mówi.<br>- A jeśli żyje, to kiedy tu wróci i czy w ogóle wróci? Kotowicz przysiadł się tymczasem do Krajewskiego. - Więc jak? - spytał mecenas. - Ma pan?<br>Kotowicz rozłożył szeroko ręce.<br>- Jestem zrozpaczony. Punktualnie o pół do dziesiątej pieniądze miały być. Pan mnie zna, panie mecenasie, nigdy jeszcze nie zawiodłem. Jeżeli wyznaczam termin, to choćby