z ościennych dynastii. Wystąpienie obudziło sprzeciw. Z niejakim zażenowaniem opisał ten incydent Świętosław Orzelski (por. rozdz. XI) w swym dziele Interregni Poloniae libri VIII (Bezkrólewia w Polsce ksiąg ośmioro). Radził Kochanowski<br><br>&lt;q&gt;- [...] obrać najmłodszego syna cesarskiego albo w. księcia moskiewskiego, żeby od młodu przywykł słuchać senatu, jako młode źrzebię, które biegły jeździec zawczasu ujeżdża. Odpowiedziano: "Nasi panowie są to jeźdźce bardzo różnej fantazji i humoru, a wyłączne przewodzenie jednego z nich, o ile trudne, o tyle niebezpieczne". Mowa ta Kochanowskiego, człeka niegłupiego, zdawała się nieodpowiednią jego wziętości, jednak przez uszanowanie dla osoby poety wysłuchano ją powolnym uchem&lt;/&gt; (przeł. W. Spasowicz).<br><br>Własne to