wyjątkami, takimi jak działalność Przybyszewskiego w kulminacyjnym momencie krystalizowania się kierunku czy twórczość eseistyczno-recenzyjna Leśmiana u jego schyłku (słabo wówczas znana i mająca znikomy zasięg oddziaływania) tego sami pisarze, oni wówczas od takiej działalności stronili. To krytyka właśnie wypracowała i narzuciła współczesnym styl myślenia o literaturze, to ona wypracowała język, który pozwalał o niej mówić. I w tej dziedzinie odniosła sukces szybki i spektakularny, może nawet niekiedy <page nr=153> zbyt łatwy. Ów styl różnił się w indywidualnych realizacjach - i to jest zrozumiałe samo przez się, skoro był to okres, w którym przyszło działać tylu indywidualnościom krytycznym, różnił się także tym lub owym