sąsiednich. <br>Podstawowe cechy stroju krakowskiego zaczęły krystalizować się u schyłku epoki odrodzenia, a w całej krasie wystąpiły w XVIII w. Łączyły się w nim elementy dawnych, białych ubiorów (np. płótnianki, łoktusze, rańtuchy) z nowszymi, wzorowanymi na tkaninach renesansowych i barokowych, samodzielnie zrobione i kupowane. Charakterystyczne dla strojów krakowskich były granatowe kaftany i żupany męskie, spodnie i kobiece okrycia wierzchnie podbite czerwienią sukna. Czerwień występowała w wyłogach, lamówkach, rogatywkach. Te otaczano czarnym, barankowym otokiem. Granat i czerwień dominowały w kolorystyce, z tym że w zachodniej części obszaru występowania stroju krakowskiego <br>&lt;page nr=207&gt;<br> noszono sukmany białe, ze stojącym kołnierzem, a we wschodniej brązowe bądź granatowe