widmem. Teraz dopiero przekonałem się o tym.<br> WIDMO<br> uroczyście<br>Tym lepiej dla ciebie. Żegnam cię, Dyapanazy. Żegnam cię, Ignacy. Na zawsze, na zawsze.<br> Wychodzi na lewoZ prawej strony wbiega Marceli<br><br> SCENA TRZYNASTA<br> MARCELI<br> upaprany ciastem.Trzyma w końcach palców ciastko<br>Chciałem dać spróbować panienkom te ciastka.<br> Zatrzymuje się<br>Urszula mi kazała.<br><br>&lt;page nr=169&gt;<br><br> NIBEK<br> zrywając się z klęczek<br>Czy nie widzisz, idioto, że panienki nie żyją? Nie żyją. Czy rozumiesz, ty wyskrobku jakiś?<br> Wybucha płaczem i pada znowu na kolana. Marceli podchodzi do łóżka i klęka obok Kozdronia<br> MASZEJKO<br>Ależ, panie Nibek. Tak nie można.<br> NIBEK<br> nagle uspokaja się i wstaje<br>Już wiem