to wyglądało, żebyś<br>razem z furmanem siedział.<br> Nic nie powiedziałem. Właściwie nie miałem co powiedzieć. Moje słowa<br>nie miały już żadnego znaczenia. Powiedział wszystko i za siebie, i za<br>mnie. Chociaż wiedziałem, że nie powinienem mu ulegać, bo przeczucie<br>podpowiadało mi, że to się kiedyś zemści, może nie zaraz, lecz kiedyś,<br>w jakimś czasie, który stamtąd trudny był nawet do wyobrażenia, kiedyś<br>tam, gdy zagrażać mi będą już tylko wspomnienia, napastliwe jak osy, że<br>śmierć nawet potrafią zatruć, a cóż dopiero życie.<br> - No, zbieraj się - powiedział takim tonem, jakby i jemu było<br>nielekko.<br> Wlazł na wóz, wstrząsnął siedzenie i klapnął pośrodku