w ten świat, który zapełniał archiwa milicyjnych posterunków. Północna część Mokrego należała do ogrodników, a dzielnica południowa, Pod Dębową Górą, do bezrobotnych. Mokre to były duże, piętrowe wille, budowane w latach czterdziestych i pięćdziesiątych, okolone szklarniami i hektarami żyznej ziemi, Pod Dębową Górą składało się z baraków, ziemianek, naprędce skleconych klitek, które pływały, pławiły się we własnym, globalnym, niekończącym się rynsztoku. <br>Z dawno już zużytych i wyeksploatowanych materiałów, które zwożono z miejskiego wysypiska śmieci, do istniejących już klitek dobudowywano następne, jeszcze mniejsze, jeszcze bardziej koślawe. Jedyny zarobek miało się Pod Dębową Górą z produkcji bimbru, jedyna praca na przegniłych deskach, w