kosztów, jest zabiegiem niekiedy bardzo prostym, a niekiedy niezwykle skomplikowanym. Praktyka najczęściej posługuje się pomiarem wydajności pracy. Najprostsza formuła obliczania tego efektu wywodzi się z teoretycznej konfrontacji rozmiarów produkcji z liczbą zatrudnionych i wyraża się następująco:<br>&lt;gap&gt;<br>WQP, gdzie: W - wydajność pracy, Q - ilość produkcji, P - liczba pracowników.<br>Ta prostota teoretyczna komplikuje się jednak w konfrontacji z gospodarką przedsiębiorstwa, i to zarówno po stronie licznika, jak i mianownika.<br>Wielkość produkcji masowej lub jednorodnej można określić stosunkowo łatwo, ale i wówczas nasuwa się pytanie, czy uwzględniać w tym rachunku tylko produkty gotowe, czy również produkcję nie zakończoną. Rachunek skomplikuje się nam jeszcze bardziej