równania z odpowiednimi permutacjami indeksów, otrzymujemy wyrażenie na symbole Christoffela: <br>&lt;gap&gt;<br>Powracając do równania (9.20), możemy wyrazić koneksję . poprzez pochodne <br>pola reperu oraz skręcenie: <br>&lt;gap&gt;<br>Koneksja (9.27) jest w tej postaci używana np. w teoriach zawierających fermiony <br>i niezmienniczych ze względu na ogólne transformacje współrzędnych. <br>Związek (9.27) oznacza, że koneksja jest w przypadku rozwiązania warunku znikania skręcenia polem złożonym i w standardowej grawitacji traktujemy &lt;gap&gt; jako skrócony zapis wyrażenia (9.27). <br>Możemy już teraz udowodnić równość (9.19). Mamy <br>&lt;gap&gt;<br>Sformułowanie, w którym występują jako niezależne pola formy . i e, nazywane <br>jest sformułowaniem Einsteina-Cartana teorii względności (lub formalizmem Palatiniego). <br>Ma ono