społecznego podziemnych wydawnictw? Nie sposób dokładnie określić liczby odbiorców. Same jednak adnotacje bibliograficzne wskazują, że większość periodyków, ogółem w setkach tysięcy egzemplarzy jednorazowego nakładu, adresowano do środowisk inteligenckich, studenckich, robotniczych (rzadziej chłopskich) w miejscowościach różnej wielkości. Kolporterzy czasopism, broszur i książek, w tym również publikacji literackich, utrzymywali stałe kontakty z konspiracyjnymi ogniwami związkowymi w zakładach pracy. W niektórych instytucjach z funduszu tajnych komisji zakładowych tworzono biblioteczki wydawnictw niezależnych, by udostępniać książki. W drugiej połowie lat osiemdziesiątych rozpowszechniano jawnie owe druki w niektórych duszpasterstwach robotniczych, a wśród oferowanych publikacji znajdowały się książki (odbitki) Instytutu Literackiego w Paryżu oraz reprinty "Kultury". Zainteresowaniem robotniczych