całości. Ta metoda badania własności materii okazała się niezwykle skuteczna, dlatego redukcjonizm na kilkaset lat zdominował nauki przyrodnicze, a nawet był przenoszony do nauk społecznych, takich jak psychologia i ekonomia. Jednak, w miarę rozwoju nauki, coraz wyraźniej widać było jego ograniczenia i problemy, których nie potrafił rozstrzygnąć. Krytyka dotyczyła szczególnie konstytuującego redukcjonizm przekonania, że wszystkie własności układów złożonych można w zasadzie sprowadzić do własności ich części. Przeciw tej tezie występowali zwłaszcza przedstawiciele biologii i psychologii, którzy wierzyli, że organizmy rozwijają się zgodnie z własnymi prawami, nieredukowalnymi do prostych praw fizyki i chemii. Starali się oni znaleźć przykłady takich własności, świadczących o