się w punkcie E9 przy Y = 130. Tak więc wzrost wydatków inwestycyjnych o 6 spowodował wzrost dochodu narodowego o 30, co oznacza, że mnożnik inwestycyjny mi = 5. Warto zauważyć, że wysokość mnożnika na rys. 9.11 znajduje odzwierciedlenie w nachyleniu prostej ilustrującej funkcję oszczędności. Gdy prosta jest bardziej pionowa, to krańcowa skłonność do oszczędzania jest większa, a mnożnik mniejszy. Wówczas ta sama zmiana autonomicznych wydatków inwestycyjnych powodowałaby odpowiednio mniejsze przyrosty dochodu narodowego.<br><br>Analiza dochodu od strony inwestycji i oszczędności pozwala uchwycić istotę tzw. paradoksu zapobiegliwości. Ekonomiści klasyczni i neoklasyczni stali na stanowisku, że "oszczędzanie jest cnotą". Ich zdaniem, jest ono korzystne