niezadowoleni. Żadnej emocji. Batiatus czyni nieznaczny ruch ręką. Nauczyciel lekkozbrojnych rozumie. Trzeba bawić gości. Skinął ręką. I za chwilę jeden z lekkozbrojnych pada tak nieszczęśliwie, że podcina od razu dwóch innych. Tworzy się kłębowisko ciał. Zamieszanie i krzyki. Goście śmieją się. Jednego z gladiatorów podnoszą z rozbitym nosem. Jest już krew, a więc gościom coraz weselej.Teraz czas zabawić zebranych deklamacjami i wesołymi piosenkami gladiatorskimi. Goście są zdumieni: skąd u gladiatorów takie zręczne, dowcipne piosenki? Wyszydzają swoją dolę, rubasznie kpią z kolegów, nawet z <orig>lanisty</>. Ale pod pozorem beztroski i kpin kryje się głęboka, smutna treść. Oto wychodzi przodownik chóru i