dzwon nurkowy, zaś w 1690 roku angielski astronom Edmund Halley udoskonalił to urządzenie, dzięki czemu możliwa stała się częściowa wymiana powietrza. Kolejny epokowy wynalazek był dziełem dwóch Francuzów, którzy w roku 1865 zbudowali aparat do nurkowania składający się ze skafandra z ciężkim hełmem oraz zbiornika sprężonego powietrza, co dawało nurkom krótkotrwałą niezależność w wypadku odcięcia od dostaw powietrza z powierzchni. Za pioniera nurkowania swobodnego uważa się Yvesa Le Prieur, który w latach 20. naszego stulecia zaprojektował niezależny aparat oddechowy na sprężone powietrze, dzięki czemu nurek mógł nareszcie pływać. Jednak swobodne poruszanie się pod wodą, bez konieczności utrzymywania stałego kontaktu z powierzchnią