gdyż te dwie sfery tam były wtedy nierozłączne. Mimo że większość dramatów za życia autorów nie weszła na scenę, że wiele z nich intencjonalnie nie było przeznaczonych dla teatru (w każdym razie dla scen im współczesnych) - teatr był stale obecny w umysłach i rozlicznych tekstach dramaturgów: w rozprawach, polemikach, w krytyce, w listach... Świadomość teatralna była nierozdzielnie spojona ze sztuką pisania dramatów, niezależnie od tego, czy były one pisane dla konkretnej sceny. A gdy rozprawiano o dramacie, za rzecz oczywistą uważano jego sceniczne przeznaczenie.<br>U nas o dramacie pisze się wiele, o teatrze z rzadka (bo i nie był to czas