Afrykę. "Jak" wzbił <br>się wysoko, wysoko i Ziemia pod spodem bardzo powoli przesuwała <br>się wstecz. Wszystko było drobne, maleńkie i dalekie. Lekka płynąca <br>od morza mgła pomieszała trochę kolory nieba i ziemi. Morze stało <br>się zielone, ziemia niebieska, pustynia różowawa. A to zielone, <br>zielone morze było coraz bliżej - jakby płynęło ku nim ogromną, <br>szeroką na cały świat falą.<br><br>- Do widzenia, Afryko! - powiedzieli oboje.<br><br>A potem Ika zwróciła się do "Jaka".<br><br>- Dziękujemy - rzekła z powagą. - Był pan dzielny <br>i pomógł pan nam, i właściwie to pan wszystko zrobił i dzięki <br>panu mogliśmy uratować tych wszystkich ludzi. Ja już nawet nie przepraszam. <br>Ja