cichutko lub też szeptał coś z samym sobą. Zbliżył się do łóżka i wyciągnął spod siennika na kant ułożone spodnie. Podszedł do okna, pochylił się i coś tam sobie oglądał. Tyłem odwrócony do Lucjana wyglądał jak ledwie trzymający się na nogach tułów, bez rąk i bez głowy. Bednarczyk wybiegł z kuchni obnażony, prężył swe tłuszczem obrosłe ramiona, wypinał pierś, podskakiwał. Podziwiali wzajemnie swe zalety fizyczne. "Tak, masz pan wprawdzie krzywy nos, panie Bednarczyk, natomiast budowa pańska jest świetna". - "Tak, u nas w rodzinie wszyscy tak". &lt;page nr=253&gt; W końcu poczęli ubierać się, możliwie czysto i świątecznie.<br>Z pokoju, w którym spały kobiety, wyszła