Chciał odkupić koguta - sąsiad odmówił.<br>"Ach, pan ma uszy zwyczajne - westchnął - ja mam<br>słuch metafizyczny." W porannej mgle, w strugach deszczu, kogut<br>łopotał czarnymi skrzydłami: już czas, już czas!<br><br> ...o godzinie szóstej zagłębiony w fotelu rozpinał jeszcze<br>na szybach gabinetu symetryczną sieć pojęć. W pajęczynie<br>kategorii i form, jak w kuli szklanej odbite, wydłużały się<br>linie wież na zblakłym niebie i chwiały bezradne obłoki. Ale<br>kogut łopotał skrzydłami - już czas - i niepokoił go rozrost<br>drzew za oknem. Smukłe pnie, jakby ogromne wskazówki<br>słonecznego zegara, rzucały cień na szyby gabinetu: już czas!<br> Ścięto więc topole, aby uratować zachwiane i na długoletnim<br>nawyku