sen. Domownicy siadali wtedy przy stole i słuchali podań z dawnych czasów, z dalekich krain, przekazywanych z ust do ust przez dziesiątki i setki lat. Opowiadacze zniknęli nagle i niezauważalnie. Przestali być potrzebni, kiedy czas zaczęliśmy wypełniać najpierw audycjami radiowymi, potem telewizją i wreszcie surfowaniem w sieci. Przytłoczyła nas obrazkowa kultura coraz szybszych i bardziej powierzchownych informacji. <br><br>Imprezy w stylu "Magicznej nocy opowieści" nie są więc wyłącznie kolejnym przejawem fanaberii wielkomiejskiej inteligencji, która nie wie, co zrobić z wolnym czasem. To próba ponownego dopuszczenia do głosu naszych elementarnych potrzeb. Psychologowie nie od dziś zwracają uwagę na to, że słuchanie i opowiadanie