po śmierci męża dowiedziała się z gazet, iż car Mikołaj I wziął wspaniałomyślnie na wychowanie dwóch jego synów. Państwo Sowińscy nie mieli przecież potomstwa. I tu właśnie zaczynają się analogie z opowieścią Telimeny. Podobnie bowiem jak wielki łowczy dworu oraz policmajster nie mogli oprzeć się zdziwieniu, iż skromny czynownik śmie kwestionować prawdziwość ich słów, &lt;page nr=289&gt; tak i władze carskie były szczerze oburzone sprostowaniami, jakie pani Sowińska próbowała umieścić zrazu w gazetach Królestwa Polskiego, a następnie w prasie zagranicznej.<br>Nie tylko tym jednak, ale i działalnością filantropijną Sowińska naraziła się władzom rosyjskim. Już w miesiąc po wybuchu powstania założyła wraz z czterema innymi