widzisz. A powiedz: krzesło.<br>- Krzesło. I co?<br><br>&lt;page nr=121&gt; <br>- Powiedz jeszcze raz.<br>- Krzesło.<br>- I jeszcze.<br>- Krzesło.<br>- Widzisz, jakie to dziwne słowo? Krzesło.<br>- A wiesz? Rzeczywiście. Bardzo dziwne, jak się tak w nie wsłuchać. Krzesło. Krzesło. Krzesło.<br>- A powiedz teraz: czerwone krzesło. Co widzisz?<br>Gabrysia zamknęła oczy.<br>- Puszkę lakieru i pędzel - powiedziała.<br>- Czerwonego lakieru?<br>- Poczekaj, niech zajrzę. Tak. Czerwony.<br>- To ja ci mówię, że ten lakier jest zielony.<br>- Aha. Rzeczywiście. Może być i zielony.<br>- Ale właściwie - dodała Laura - to on może być i żółty. Teraz rozumiesz?<br>- Rozumiem. Jesteś bardzo zielonym Tygryskiem w żółte i czerwone kropki - powiedziała Gabriela, wybuchając śmiechem pełnym ulgi i przytulając