przeniosłyby Antarktydę nad kruche wysepki Morza Śródziemnego, południowe usypałyby piaskowe mierzeje nad skutymi lodem fiordami. Na zachodzie, pośrodku kanału La Mansz, wyrosłaby tajga ze zdurniałymi od ciepła niedźwiedziami, a dzieci stepu raniłyby sobie stopy o skaliste wybrzeża Bretanii. Co stałoby się tutaj? Tutaj, to znaczy pośrodku, byłaby granica w postaci leja pustki. Gdyby nie słońce, ogromna trąba cyklonu rzuciłaby całą Warmię w kosmos. Po zmroku można by było ją zobaczyć jako nową gwiazdę w zimnym poblasku Wszechświata. Jeszcze jedną perłę naszyjnika na piersiach Czarnej Kobiety Kosmosu. Zresztą, wszystkie gwiazdy powstały w ten sposób - zrodziły się z wyrzuconych poza słońce lądów. Ingerencję