się &lt;gap&gt;. Tym kończącym występy utworem był wodewil Amour par lettres. Księżna Czartoryska dbała aż nadto, by tekst i forma przedstawienia nikogo nie zgorszyły. Opera (czyli dzieło bez żadnych makabryzmów ani wulgarności), poprzedzona prologiem pióra znanego autora. Ale przecież za gorszący można było uznać nawet wybór dramatu, na którym oparto tekst libretta - nazwisko autora, Aleksandra Dumasa, kojarzyło się wtedy każdemu z najbardziej skandalizującymi sztukami romantycznego teatru.<br>Oczekiwano zatem na imprezę "bardzo pikantną" i dalece wykraczającą poza standardy życia towarzyskiego. Miało to bowiem być zupełnie co innego, niż amatorskie przedstawienia w domach prywatnych: Anna Czartoryska prowokacyjnie zlekceważyła fakt, że w ówczesnej świadomości istniała