się... Jezu! już wpół do ósmej - prędzej! <br>- Tatusiu, tatusiu! - niespodziewanie dobiegło z sypialni - siusiu! <br>- Cicho bądź, gówniarzu! Przecież nie zrobię tego za ciebie! - warknął z nieoczekiwaną złością - gdzie masz nocnik? <br>Zawstydził się nieco, dzieciak nic nie zawinił. Adam poczuł się jak przyłapany na gorącym uczynku. Domek zaskoczył go. Codzienne budzenie łobuziaka wyglądało zwykle nieco inaczej. To był cały poranny ceremoniał; to branie na ręce, noszenie, przytulanie cieplutkiego, wprost spod kołderki, rozespanego, przecierającego oczka, malutkiego kochanego synka. Inaczej był bunt, płacz i ubieranie na siłę, aby w końcu, więcej lub mniej spóźnieni, mogli dotrzeć jednak do przedszkola. <br>Adam wszedł do sypialni. Mały