Chwileczkę... cierpliwości - przekomarzała się Polina. - Nie wyszłam za Georga... Co znowu!... Jacy ludzie są mało spostrzegawczy!... Wyszłam za mąż za Leonida Fijałko.<br><br>Wymknąłem się niepostrzeżenie z jadalni i w pokoju Grabara rzuciłem się na łóżko chowając twarz w poduszce.<br><br>W pierwszej chwili nie czułem i nie słyszałem nic prócz gwałtownego łomotu w skroniach. Potem krtań zacisnęła mi się boleśnie i poczułem słabosć tak wielką, jak gdyby życie miało ze mnie uleciec.<br><br>Leżałem tak przez dłuższą chwilę, po czym, kiedy już nieco oprzytomniałem, zacząłem mówić sam do siebie:<br><br>- Polina wyszła za mąż... Staraj się to pojąć... Polina wyszła za mąż... Polina wyszła