Na ich czele stały zwykle wdowy po żołnierzach: Gunilla z Abdervattnet z trójką małych dzieci, Brita z Rickelé z piątką, Malin z Norum z siódemką - "najstarsze lat 9, wielka nędza, żyją z żebraniny", jak głosi zapiska pastora na marginesie spisu ludności.<br>Pobór był najgorszym, ale nie jedynym ciężarem ponoszonym przez ludność Szwecji. Dochodziły do tego liczne podatki. Uchwalające je stany zastrzegały, że są to daniny jednorazowe, ale jak to zwykle bywa, po kilku latach stawały się podatkami stałymi, nakładanymi raz po raz i bez pytania się kogokolwiek o zgodę. W 1620 r. do istniejących podatków dodano podatek od zwierząt gospodarskich i