on gadał. Jak się tak siedziało, gębę rozdziawiło, to by i chałupa mogła zgorzeć albo i grodowi by na plecy siedli. A jak się jeszcze ślepia zamknęło, to się wszystko w myślach układało, tak jakby człowiek te wszystkie przeszłe wypadki sam oglądał. Pięknie gadał.<br>- Ty też pięknie gadasz - Doron pociągnął łyk piwa. - Tyle, że długo.<br>Salot znów się speszył i zamilkł. Doron tak naprawdę bardzo lubił go słuchać. Sługa zawsze mówił z przejęciem, przeżywał wszystko, a przy tym potrafił opowiadać ładnie i ciekawie. Spośród Doronowych ludzi nikt nie umiał przegadać Salota. Pewnego razu Liść widział nawet, jak niewolnik odszczekuje się &lt;orig&gt;banowym