nogą faszyny na krótkie kawałki i naznosiwszy rozpalał ognisko, a w duszy wciąż ćmiło i ćmiło: to bez partii nawet życia nie wolno oddać dla sprawy? Nic a nic nie wolno samemu, z własnej woli? A jeżeli partia, ci tam, w górze, na człowieku się nie znają i w ogóle mają go gdzieś, co wtedy?<br>Strażnik wodny odpłynął zostawiwszy po sobie czerwone światełko na boi dla statków. Chrobot wioseł o drewniane dulki zamierał w dole rzeki. Znów było pusto, samotnie. Ryba pluskała wyskakując przed snem na powietrze wiślane, pachnące starymi iłami i trochę jeszcze paloną kawą zbożową, bo wiaterek powiewał akurat