pisarzy, impreza zatem z definicji rozumiana wyłącznie jako okazja do wygłoszenia przez każdego z nich odpowiednio wiernopoddańczej deklaracji, nie była zapewne najdogodniejszym momentem i miejscem, aby wstać z krzesła i ryknąć: "Ludzie, czy myśmy wszyscy powariowali?" Heroizmu podobnie szaleńczego nikt oczywiście od Christy Wolf nigdy nie żądał. Jej dzisiejsi obrońcy mają niewątpliwie sporo racji, utrzymując, że w NRD nawet nieśmiała próba uczłowieczenia nieludzko schematycznej doktryny była już dowodem wielkiej brawury, skoro o wyśmianiu i odrzuceniu tejże doktryny w ogóle nie mogło być mowy. Dla tego argumentu trudno nie mieć zrozumienia. Co pozostaje natomiast niezrozumiałe, to data pod przemówieniem. Ja sam po