wreszcie wyjęła pieniądze zza spódnicy i położyła na stole. Marcin, który przez cały czas wpatrywał się w nią z natężeniem, osunął się na poduszki.<br>- Dziękuję mamie. I niech już mama idzie. Gdy wyszła, Szretter wybuchnął:<br>- Co za historie wyprawiasz? Zwariowałeś? Musisz się za coś leczyć.<br>- Nie chcę tych pieniędzy.<br>Czoło miał zlepione potem, oczy mu zapadły w głąb twarzy. Bledszy się jeszcze teraz wydawał niż przedtem.<br>- Zabierz je...<br>- Jak chcesz - mruknął Szretter.<br>Schował pieniądze do kieszeni i już się odwrócił, aby wyjść, gdy Marcin szepnął:<br>- Jerzy! - Co?<br>&lt;page nr=227&gt; Domyślił się raczej, niż dosłyszał, że tamten chce, aby się nad nim nachylił. Uczynił