rolą w sposób nadzwyczaj przekonujący. Zagrała postać Lawinii-Elektry w sposób bardzo oszczędny. Od pierwszych scen sylwetka niemal posągowa, w czarnej, prostej, długiej sukni, włosy zaczesane gładko do tyłu. Nieruchoma twarz młodej kobiety z zastygłym wyrazem nienawiści. Tekst mówiony beznamiętnym, niskim głosem. Mimo tych ograniczeń z postaci biła siła, siła miłości do ojca ocierająca się o kazirodztwo, i niepokonane dążenie do zemsty. Wbrew wszystkim i wszystkiemu. Tylko wspomnienie o ojcu i myśl o wyrównaniu rachunków była zdolna rozpogodzić bladym uśmiechem jej nieruchomą twarz.<br>Dopiero po śmierci matki Winnie Dymnej zdejmuje maskę surowej oschłości. Na jej twarzy, otoczonej podobną jak u tamtej