Rumunii.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Czy tęsknisz za tym, co zostawiłaś?&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;Pewnie, zostawiłam tam kawałek siebie! Także przyjaciół, znajomych. Z czasem człowiek tęskni coraz mniej, ale zaraz po powrocie, chcąc nie chcąc, wszystko porównuje. Z Rumunii wróciłam do Polski w 1983 roku. Łatwiej zaakceptowałam zmianę, bo byłam młodsza. I mój powrót stamtąd był oddechem, mimo że i u nas mieliśmy puste półki. Po powrocie ze Stanów w 2001 roku wiele rzeczy mnie męczyło i denerwowało: ludzie na ulicach przyglądający się sobie, niezadowoleni, źli, obrażeni. Samochody zaparkowane na chodniku, kierowcy trąbią, taksówkarze przeklinają. A teraz sama parkuję na chodniku.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Dość często się przeprowadzałaś. Z czym kojarzy Ci