po raz pierwszy Ewelina spała spokojnie. Obudziła się pełna dobrych myśli, nagle wydało się jej niemożliwe, aby to wszystko, w co włożyła tyle serca, miało się okazać okrutną pułapką. To będzie sukces! Musi być, należy tylko gorąco w to wierzyć. Mechanik, którego pan Duda wybrał spośród innych, był młody, za młody, zdaniem Eweliny, aby podołać tak odpowiedzialnemu zadaniu. W dodatku wyglądał chłopaczkowato, miał okrągłe, jakby wiecznie zdziwione oczy i jasne, lekko faliste włosy, które nad czołem układały mu się w lok. Jego też to musiało denerwować, bo ciągle ten lok przygładzał, bez większego rezultatu zresztą. Skończył politechnikę i z przyczyn osobistych