Witold Woyda&lt;/&gt;. Ostatni raz jako olimpijczyk pojechał w 1980 roku do Moskwy. Tam z każdym słowem zmniejszał dystans dzielący Bronisława Malinowskiego od &lt;name type="person"&gt;Filberta Bayi&lt;/&gt;, za to nikomu nie musiał tłumaczyć, co oznacza gest Kozakiewicza.<br>Tych romantycznych meczów było zdecydowanie więcej, nie tylko na olimpijskich arenach. Z kortem tenisowym wiązała się młodzieńcza fascynacja &lt;orig&gt;drajwami&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Maksa Stolarowa&lt;/&gt;, Władysław Skonecki był klasą samą dla siebie. Wraz z Sobiesławem Zasadą polował na afrykańskim safari. W detalach znał okoliczności skoku Stanisława Marusarza z okna więzienia na Montelupich. Egzamin z topografii Wyścigu Pokoju też zdawał celująco, trasę wytyczały triumfy Stanisława Królaka i Ryszarda Szurkowskiego. Zdarzało się czasem