Credo rozpoczyna od wprowadzenia rodzaju rytmizowanego chorałowego <br>cantus firmus, umieszczonego w głosie najniższym z tekstem Patrem omnipotentem <br>­ et invisibilium. Część tę konstruuje jednak opierając się na praktyce quasi <br>alternatim; dookreślenie to <br>jest związane z nieznacznym rytmizowaniem (chodzi tu właściwie o wyraźniejszą <br>deklamację, podkreślenie akcentu słowa) materiału chorałowego, niekiedy zmianę <br>kontekstu modalnego w odcinkach jednogłosowych (a także unisonowych i ze zdwojeniami <br>oktawowymi): Et in unum Dominum (unison TB), Qui propter nos homines (unison <br>TB, s. 11), Crucifixus (T, zmiana modus), Et in Spiritum (B, s. 13), Et in unam <br>Sanctam <br>(zdwojenia czterogłosu SATB, rodzaj kulminacji, s. 14), Et expecto resurrectionem <br>(zdwojenia oktawowe