wcale nie chce. Skoro pogrąża się w rozpaczy i gniewie. Czy potrafię być silniejszy od jej rozpaczy i gniewu? Czy będę miał w sobie dość siły? <br>Jedno jest pewne: już jej zostawić nie mogę, cokolwiek by się stało. Ja się już w tej grze nie liczę. Ani moje sprawy, ani moi bliscy. Sam tak chciałem i teraz nie ma już wyboru, nie ma odwrotu, nie ma ucieczki. Znalazłem się w ślepym zaułku. Strach: zginę razem z nią. <br><br>A potem znów serdeczność, wyrozumiałość, optymizm, chałtury, radio, "Stodoła", zakupy, czasem pół godziny przy fortepianie przygodnym i tak dzień po dniu, dzień po dniu