było zapłatą pana młodego dla ojca, brata lub innego opiekuna panny młodej, a więc odpowiednikiem germańskiej zapłaty za mund. Sytuacja kobiety w patriarchalnej rodzinie przedstawiała się zapewne bardzo podobnie u Germanów i u Słowian.<br> W razie braku męskich krewnych lub w wypadku drastycznego sprzeniewierzenia się przez nich honorowym powinnościom opiekuna, mund nad wolną kobietą przechodził w ręce mężczyzny, który stał na czele jej plemienia, czyli w ręce króla. Z powodów, o których była i będzie jeszcze mowa, ta archaiczna zasada zachowała moc obowiązująca, a nawet wysoką rangę ustrojową w pisanych prawach Longobardów. Dlatego edykt Rotariego oraz uzupełniające go edykty Liutpranda zawierają