jest?" - nie dowierzał jeszcze, patrząc na ginącego w tłumie kumpla w towarzystwie nagle roześmianych kolesiów. Że Owiewka, Lew to podejrzane typki spod radykalnej gwiazdy, to wiedział. Rosjanin spoko, ale Rubin? Właśnie Rubin? Z łapami? Patelnię po piasku wspólnie ciągali, rozumieli się, jakby jedli z jednego cycka! Zygmunt poczuł, jak z nabrzmiałej bani rozgoryczenia wyciekają ostatnie resztki tego, co było kiedyś. "No to spadaj, spadaj, popaprańcu! Sam wypierdalaj" - Rubin zgasł bezpowrotnie. "Odbiło mu. Trawka miała rację" - szybkość, z jaką przyjaźń przemienia się w nienawiść, jest błyskawiczna. Zygmunt zawzięty i drażliwy był! Takich rzeczy nie darował nigdy, choćby nie wiadomo co! Przyjaciele są