potencjalną publicznością widowisk teatralnych; powracało popularne w Oświeceniu przeświadczenie o także propedeutycznych, choć nieco inaczej teraz interpretowanych, funkcjach teatru.<br>Wiązało się z tym zainteresowanie popularnymi formami gatunku dramatycznego; rozbudzone było szczególnie w Niemczech, gdzie próbowano wykorzystać scenę na rzecz polityki. W pierwszych latach po francuskiej rewolucji oraz w latach wojen napoleońskich, gdy gwałtownie odradzały się idee narodowe, teoretycy niemieccy zastanawiali się nad możliwościami adresowania dramatu do nowej publiczności. By było to skuteczne, należało zmienić jego formę, wprowadzić środki artystyczne odpowiednie dla publiczności przywykłej do ludowych zabaw, do niewybrednego dowcipu. Dramat popularny - dla którego znalazło się wtedy miejsce pośród rozważań teoretycznych romantyków